juliet 5th generation author

ay bu sözlüğün sözlüklüğü mü kaldı allasen ya? burada bi avuç insan, burda olmak istediği için olan, gül bahçesi vaadedilmeyen ve tam olarak burda kalmak istediği kadar kalabilme özgürlüğüne sahip bi avuç insan, vakit geçiriyoruz istediğimiz gibi.
bu bi avuç insanın içinde, 2-3 kişi kol kola girip bu sözlük niye böyle grevi yapmak, ne biliyim, en basitinden boşa bi çaba gibi. siz niye aranızda eğleniyosunuz diye başöğretmen gibi kızmak da. nebiliyim, benim eski arkaaşlarım olmasa, tanımadığım insanlarla dolu olsa, hmm eğlenemedim gidiyim der çıkıp giderim ya da ne istiyosam yaparım. ama sürekli siz niye böylesiniz demem dönüp herhalde. bi misyon var da sanki sözlüktekiler bu misyonun çok uzağında diye sürekli sağ tık örsele mi olcak yani, çok anlamsız.

sevgilimden ayrıldım. bu yaştan sonra hayvan gibi aşk acısı çekmeye başladım, allah belamı versin diyordum ki sözlük açıldı. bundan sonra burada herkesin başını ağrıtacak, bütün mental sağlıksızlığımı sizlere aktaracağım.

alnıma mor ışık tutunca tarkan yazdığını göreceksiniz, bu uğurda savaşa varım.

valla bana uyar. bugün oturdum ymlac, frante, diko ve don draper yazışmalarını okudum, iki beden büyük polar sabahlığımla kahve içtim bu esnada. beni kıkır kıkır güldürdü bu entryler. ymlac "kuş sapığı!" yazmış, gibiye güler gibi güldüm. artık yaşlıyım ve kabullenmeye yatkın biriyim, burdan alacağım verim bu kadarla kalır derim. kuş sapığı! ahahha.

ben altı saati cebimde bozuk para diye gezdiriyorum. gece ayrı, gündüz ayrı 6 saat uyurum. yeterli imkanlar sunulmasa da kendimce imkan yaratır, yine uyurum. gece 2de uyuyup sabah 8de kalktığımda güneş görecek vampire dönüyorum. hasta oluyorum hasta. yetmiyor, uyumaklar yetmiyor.

hepinizin derdi ben olmuşum demek ki zamanında iyi koymuşum. byyyyy.

ağızlardan nasıl bu kadar kolay çıkabildiğini anlayamadığım kelime. bu ülkenin ennn büyük problemlerinden biri işte bu. ufak bir kalabalık bir araya gelince, birilerini yakmak istiyorlar hemen, gerçek ateşlerle. yazık.
birebirde sorunca herkes ben yakılsın ama kıyamam:p dedim diyo. ama tarih kimin asıl mağdur olduğunu da yazacak. daha önce de bu ülkede böyle şeyler yaşandı, kimin kimleri ne için yaktığı hepimizce biliniyor...

tunceli değil, dersim bi kere???

çeşitli şekillerde yapılabilir. mesela kardeşimiç pilavla doldurup fırınlıyo, ben ona üşendiğim için baget & kanat karışımını pattis soğan ve biber doğrayarak, özel harmanlanmış baharatı ve az zentinyağıyla 3 dk.da hazırlayıp fırına atıyorum.

bu 3 dk.yı uzatabilecek zamanınız varsa pişirme torbası içinde yapabilir, sosuna yoğurt salça karabiber pulbiber tuz gibi şeyler koyabilir, damak tadınıza göre şekillendirebilirsiniz.

ben yanına patates doğruyorum... patates.. doğruyorum... yanına... çıtır.. kıtır... patates...

düelloya davet ettiğimdir kısır konusunda. gelsin kapılaşım. ufotefo, frante ve don draper da yesin. juri olsunlar. don draper kesin sininki çık ici ilmiş diye bana oy vermez. olsun, varım yine de bu cenge.

katılmadığım bilgi, hem sayısalcı hem güneydoğunun bağrından kopmam bana böyle bir yetki veriyor diye düşünüyorum. bizim oranın eti kokmaz, teşekkürler.

(see: not my style)

(see: çok komik aq)

olmadığımızdır.

kolejlerde okuyup piyano çalmayı öğrenerek büyütülmüş bir ama ne iştir anlaşılamayan ve neden böyle olduğuna anlam verilemeyen bir hanımın cengiz imren ve yaşar ipek tipli beyfendilere olan düşkünlüğünü tıp dilinde açıklamaya çalışan bir sendrom. anası yüzünden mi acaba yaa. bunu çok merak ediyorum, neden hala görmemiş gibi bu kadın böyle çiğ diye.

enine boyuna düşündüğümde zaman zaman muzdarip olduğum sendrom olabilir mi diye kaşıntı tutuyor beni. sonumuz hayır olsun.