sir olly 5th generation author

bu da bizlerin kaderi elbette...

marmaris'te 199 sterlin'den başlayan fiyatlarla 1 haftalık tatil. ölüdeniz'de ise 259 sterlin'den başlıyormuş. vrabo.

muhtemelen yakınlaştı. berke dedelerin, dilara ninelerin, merve teyzelerin, buse yengelerin şimdilerde 20'lerinde olduğunu düşünüyorum. 30-40 yıl içerisinde ilk torun mahsulünü verir bu jenerasyon. ivedi şekilde torun torba nasip olsun kendilerine inşallah...

mukayese.com sayesinde paralarımı sayıyorum. o kadar çoklar ki anlatamam. mukayese.com! paranın en süper adresi.

ooo... uyanıklık... vrabo.

o kadar laf ettiniz fakat site muhteşemmiş. baya kar ettim;)

o kadar laf ettiniz fakat site muhteşemmiş. baya kar ettim;)

isim verip rencide etmek istemiyorum. koca koca insanlar afacanlar bunlar. ben çocukken bu büyüklükte insanları görünce parkın kapısından dönüyordum. kınıyorum böylelerini.

komik bir uğraşı.

bak, dünyanın herhangi bir yöresine ait değil bu. 20 yılı aşkındır insanları güldüren bir insanı, "artık güldürmüyor," şeklinde itibarsızlaştırmak tamamiyle bizim topraklara has bir gelenek. dünyada varsa örneği, ben bilmiyorum. memleket işi gücü bıraktı, adamın neden eskisi kadar komik olmadığını tartışıyor. böylesine ikonik bir adamın sağlığında iki-üç senede bir yaptığı filmlerin tadını çıkaracaklarına neden başarısız olacağını tartışıyorlar.

bu çok bize ait bir karakter...

adamcağız mizahta çıtayı öyle bir yükseğe koydu ki insanlara kahkahadan yerlerde sürünmedikleri takdirde kendisini kabul ettiremiyor. görünmez bir güldürmekten çene kemiklerini ağrıtan mizahçı takkesi takılı kafasına. dümbüllü'nün kavuğundan çok daha ileri bir teknoloji. yaptığı işte en yakın rakibinin fersah fersah ötesinde cem yılmaz ve bu nedenle kendisini kendisi dahi aşamaz hale geldi.

erşan kuneri aslında eğlenceli bir iş. insanlar cem yılmaz yapımlarının eğlence seviyesiyle uzaktan yakından alakadar olmadıkları için yadırgar haldeler. hokkabaz da çok komik bir film değildi. bir-iki sahne dışında hiç gülmemişimdir.
ancak şu gün bile canım sıkıldığında açar açar izlerim. en iyi filmidir benim için. çoğu insanın da en iyi cem yılmaz filmi arasındadır. ama artık adam mizah söz konusu olduğunda bir ikon ya? ağzıyla kuş da tutsa insanları memnun edemiyor.

ben bundan hoşlanmıyorum.

image

geçen ilkbaharda silivri'de gördüm bunu ben. iki tanelerdi. atlaya zıplaya girip girip çıktılar. ne işleri varsa orada... bir defa da kilitbahir'den arabalıyla karşıya geçerken önümüzden geçen yük gemisinin önünde zıplaşırlarken denk geldim. titanic'in meşhur sahnesindeki gibi gemiye refakat ediyorlardı. aynı yunuslar mıydı, bilmiyorum.

güldür güldür izlemek, beşiktaş taraftarı on numara kız çocukları yetiştirmiş olmak gibi ortak yönlerimiz var. muhtemelen aynı yaştayızdır. sez acilen tanıştırmalı bizi. bu mızrak artık çuvala sığmıyor.

çok büyük saygı gösterdiğim bir organizasyon olduğunu dile getirdikten sonra toplumun aşırı elitist kitleleri tarafından yoğun şekilde eleştirilmiştim. ancak elbette ki benim ve sez'in babasının bildiği bir şey muhakkak ki vardı.

evliliğim sonrası sinop'a kayınvalideme ve kayınpederime ilk ziyaretimde adıma gerçekleştirilen ziyafet. iki adet yağları birbirinin üzerine şıpır şıpır akan sırık kebabını gördüğüm anda kaçmıştım mekandan dışarı ve ağzıma dahi sürmemiştim. sen kalk damadın gelsin diye organizasyon düzenle, herif ağzına dahi sürmeden siktir olsun eve gitsin. çok çok büyük ayıp olmuştu ancak götümün gerçek anlamda fena kalkık olduğu, kayın başlığı altında kimseyi iplemediğim dönemlerdi. ne kadar büyük terbiyesizlik ettiğimi sonradan farkettim.

yemek başlıklarına yazmayı bıraktım. sanırım kirli beşiktaş geçmişimin bilinirliği peşimi bırakmadı. toplum, ev beyi yönümü kaldıramadı. bana yakışmadı.

artık mutfaktaki deneyimlerimi yalnızca ailemle paylaşıyorum.